IDEA / Kompleks budynków Parku Technologicznego w Opolu, projektowany jest poza centrum miasta, na terenach przeznaczonych na budownictwo wielkopowierzchniowe. W sąsiedztwie , od strony południowej, znajduje się duże centrum handlowe Karolinka, po stronie zachodniej budowane jest Centrum Wystawienniczo - Kongresowe. Tego typu zabudowa sąsiednich działek oraz położenie na obrzeżach miasta definiuje nam charakter tego miejsca, niestety w sposób niekorzystny. Sąsiedztwo wielkopowierzchniowych hal negatywnie wpływa na odbiór tej przestrzeni.
Celem było zaprojektowanie zespołu obiektów, w których negatywne oddziaływanie okolicznej zabudowy nie będzie zauważalne. Pomysłem na nowy rodzaj zabudowy było stworzenie jej na zasadzie planu miasta, zabudowy kwartałowej. Ułożeniu czterech budynków w taki sposób aby były początkiem nowej dzielnicy. Poszczególne obiekty (nr 1, 2, 3, 4) wytyczą pomiędzy sobą nowe miejskie „ulice”, które staną się miejscami integracji. Ostatni etap, który przewiduje budowę obiektu nr 5 zostanie zrealizowany poprzez zadaszenie „ulic” i stworzenie w ten sposób przestrzeni pomiędzy budynkami, służącej do integracji pracowników parku technologicznego i jednocześnie połączy obiekty 1-4. W przyszłości będzie możliwa dalsza rozbudowa kompleksu w kierunku wschodnim i realizowanie idei tworzenia nowej dzielnicy, na planie miasta, tworzenie kolejnych ulic, kreowanie nowej przyjaznej przestrzeni.
Na działkę narzuciliśmy siatkę, o wymiarze modułu 6 x 6m. Wpisując w nią cztery budynki na planie kwadrata otrzymaliśmy dwie ulice; północ południe, wschód zachód. Ortogonalny układ dwóch ulic nie był wynikiem satysfakcjonującym. Swobodne umieszczenie poszczególnych modułów z których składają się obiekty, porozrzucanie ich w sposób luźny powoduję, że plan miasta ulega modyfikacji. Nie przypomina już ulic miasta współczesnego, uzyskujemy w ten sposób wspólną przestrzeń która charakterem nawiązuje do miasta historycznego. Place wewnątrz kompleksu nabierają ludzkiej skali, tworzą przyjemną kameralną atmosferę.
idea nowej dzielnicy miasta / zabudowa kwartałowa
ENERGOOSZCZĘDNOŚĆ / Plan zbliżony do kwadratu (za wyjątkiem koła) daje największy stosunek powierzchni budynku do powierzchni ścian elewacyjnych. W takim układzie następują najmniejsze straty energii poprzez elewacje i dach. Podwójna wentylowana fasada powoduje ochronę przed nadmiernym nagrzewaniem budynku latem, promienie słoneczne padające na elewacje pod dużym kątem odbijają się od niej. Zimą promienie padające pod małym kątem, eksplorując siatkę wentylacyjną, oddają ciepło bezpośrednio do ściany dogrzewając budynek. Dach szedowy > a. optymalny kąt połaci dachowych nieregulowanych wynoszący 40 stopni daje możliwość montażu od strony południowej ogniw fotowoltaicznych, które zostały w projekcie przewidziane na każdej południowej połaci. > b. północna połać dachu została wykorzystana do doświetlania pomieszczeń poprzez montaż okien w płaszczyźnie kratownic, elementów konstrukcyjnych zadaszenia.
Ponieważ wszystkie technologie związane z energooszczędnością cechują wysokie koszty początkowe, na których zwrot trzeba czekać, należało poszukać oszczędności. Dlatego następnym ważnym krokiem projektowym było maksymalne uproszczenie budynku oraz jego prefabrykacja, w celu zmniejszenia kosztów na etapie budowy kubatury. Zaoszczędzone środki pozwolą zastosować nowoczesne technologie energooszczędne nie przekraczając przewidzianego budżetu. Efektem zastosowanych technologii będą niższe koszty użytkowania budynku oraz możliwość spełnienia norm energetycznych dla budynków klasy A+, które w przyszłości również w Polsce będą obowiązywały.
ekologiczny standard budynku / moduł 6 x 6 m x 169 jednostek
etapowanie inwestycji
plan sytuacyjny
rzuty
przekrój
